MERHABA KOÇARLI !

    16 Aralık 2013 tarihinden beri Koçarlı İlçe Milli Eğitim Şube Müdürü olarak çalışmaktayım. Aydın ATATÜRK ANADOLU LİSESİ fizik öğretmenliği görevimden ayrılmam hiç de kolay olmadı. Öğrencilerimin hepsi kendi evladım gibiydi. 180 evladımı Aydın'da bırakmak çok zor oldu. Ama şu anda yaklaşık 2500 yeni evladım oldu. Bu yeni görevim, benim  bir çok duyguyu bir arada yaşamama sebep oldu. Biraz sevinç, biraz üzüntü, biraz gurur en önemlisi de  sorumluluk ve heyecan. Allah'ım utandarmaz inşaallah!

    İnsan çok acayip bir varlık. Onu diğer canlılardan farklı kılan en önemli özelliği aklı, duyguları, hedefleri ve kendini gerçekleştirme dürtüsü. Benimki biraz kendini gerçekleştirme ile ilgili herhalde!

    Hiç bir zaman tek bir işle yetinmedim. Aynı anda faaliyette bulunduğum en az iki iş, çoğu zaman da üç iş oldu. Bazı davranışlar insanda alışkanlık haline geliyor. Kimileri buna "rahat battı" yakıştırması yapıyor. Galiba haklılar. Bazan rahat batabiliyor. Ama neden?

    İnsan olduğumuz için her zaman daha fazlasını istiyoruz. Meslek yaşantımızda kendimizi gerçekleştirme arzusu bunda etkili diye düşünüyorum. Gündelik yaşantımızda da "nefs" dediğimiz azı ile yetinmeme hep daha fazlasını isteme de diyebilirsiniz belki. Bende etkili olan da "mesleki nefs" diyebiliriz.

    Meslek yaşantımın pek çok kısmında ailemi çoğu zaman ihmal ettim. Ama özellikle eşimin desteği, çocuklarımın sabırlı davranışları benim için çok ama çok önemliydi. Onların desteği benim için çok kıymetli. Hepinizi çok seviyorum.

    Üniversite tercihlerimde 18 tercihin 17'sini fizik öğretmenliği yazarak,isteyerek  meslek yaşantıma başlamamın etkisi çok diye düşünüyorum. Öğrencilik yıllarımdan beri süregelen sosyal gruplarda yer alma isteği, derslerin yanında bir çok faaliyette bulunma durumu, bende bu davranışın yerleşmesine sebep oldu diye düşünüyorum. Yani "rahat batması" taa o yıllara kadar uzanıyor.

    Hep en iyisine ulaşmak, en güzelini yapmak, çıtayı hep yükseltmek, bende alışkanlık halini aldı. Peki şu anda ne yapıyorsun  derseniz, cevabı o kadar uzun ki; en önde gelen yaptığım iş, "devlet eliyle hayır hasenat" diyebilirim. Biraz müdürlük, biraz ağabeylik, biraz yoldaşlık, biraz yarenlik... Kafamdaki eğitim anlayışını, ahlakını, tüm içtenliğimle başka meslektaşlarımla paylaşmak ve yaymak. Onlardan öğrendiğim güzel davranış ve faaliyetleri de  diğer arkadaşlara iletmek. İnşaallah bu şevkim uzun sürer ve güzel insanlarıma faydalı olurum.

    O kadar güzel bir coğrafyayı yurt olarak edinmişiz ki! Bu coğrafyada yaşayan o kadar güzel insan var ki!  Bir öğretmen olarak görevimizi en iyi şekilde yapmamız gerektiğini düşünüyorum. Ancak o zaman bu topraklarda rahat, huzurlu ve kardeşçe yaşarız.

    Yarım imam "dinden", yarım doktor "candan" eder derler değil mi?  Peki "yarım öğretmen" acaba bizi nelerden mahrum bırakır acaba? Evet, cevabını siz de biliyorsunuz. "Geleceğimizden"

    İşte bu duygu ve düşünceyle her günkü mesaime başlıyorum. "mesai" kelimesine bile alışamadım. Çünkü bizim mesleğin mesaisi yok! Öğretmen her yerde her an kimliğini, sorumluluğunu beraberinde taşımakta. Hal böyle olunca da durmadan yorulmadan Yüce Önderimiz Mustafa Kemal ATATÜRK'ün çizdiği yolda durmadan çalışıp ilerlememiz gerekiyor. Zaman çok değerli. Kavgalarla, çekişmelerle küsmelerle boşa harcanacak tek bir anımız bile yok. El ele verip, yurdum insanının hak ettiği değeri onlara göstermemiz gerekiyor. İnsanımız her şeyin en iyisine layık. Yapacağımız bütün etkinliklerde, "insan" kavramını merkeze alıp, o şekilde çalışmalıyız. Dünya görüşü, siyasi görüşü ne olursa olsun, gururdan, nefisten sıyrılarak çocuklarımıza rehberlik yapmalyız. Çünkü minicik çocuklarımızın ne dünya görüşü ne de bir siyasi düşüncesi var. Bilimin ışığında, özgürce düşünebilen bireyler yetiştirmenin derdinde olmamız gerekmekte. " Acaba ne yaparım da daha zengin olurum." formatından çıkıp, "Ben bu insanlara nasıl daha faydalı olurum."un derdinde olmamız gerektiğini düşünüyorum.

    Yaptığımız meslek bir peygamberlik mesleği. Bu bilinçte ve sorumlulukta olursak, bir çok şeyi hallederiz diye düşünüyorum.

    Allah, bizlere, "insanlarımıza hizmet etme hevesini", içimizden çıkarmasın!!!

    Yolumuzu güzel insanlarla birleştirsin.

    Sağlıcakla kalın...

    Saygılarımla...

    Cem GÜNGÖR